İstanbul'un gözbebeği İstiklal Caddesi, oldum olası, müzisyenlerin mekânıdır. Caddeyi boydan boya yürürken, her dilden şarkılar dinleyebilirsiniz. Geçen hafta polis Kürtçe hariç dedi ve caddede Kürtçe müzik yapan gençleri engelledi.
İzleyicilerden birinin müdahaleyi cep telefonuna kaydetmesi sayesinde konu, bir anda gündeme yerleşti. Milletvekilleri, Meclis'te İçişleri Bakanı'na engellemenin gerekçesini sordu. Soru önergesinde, "Şarkı Fransızca olsa ve Fransızca söyleseler de engelleyecek misiniz?" dediler.
Bu ülkede Türklerden sonra en büyük nüfusa sahip halkın dili üzerindeki baskı bitmek bilmiyor. 1980 darbesinden sonra, Türkçe dışında dil kullanmak resmen yasaklanmıştı. Sokakta Kürtçe konuşanlar bile tutuklanıyordu.
Sonraları kâh AB'ye şirin görünmek, kâh Kürtlerin oyunu almak için bu yasak kısmen kaldırıldı. Ama Kürtçenin derdi bitmedi. Meclis'te Kürtçe yemin edenler hapsedildi. Kürtçe oyunlar yasaklandı. Sahnede Kürtçe türkü söyleyenler kurşunlandı
Ahmet Kaya, albümünde Kürtçe şarkı söyleyeceğini beyan ettiği için neredeyse linç edildi. Hala mahkemede biri Kürtçe ifade verdiğinde hâkim, "anlaşılmayan bir dilde konuştu" diye kayda geçiyor. "Anlaşılmayan" dil dedikleri, asırlardır bu topraklarda konuşulan bir dil…
Korkunun özünde, Türkiye'nin asırlık bölünme fobisi yatıyor. İnsanlar Kürtçe konuşursa bunun, "Tek millet, tek devlet, tek bayrak" diye ifade edilen Türkiye formülünde delik açmasından korkuluyor.
Oysa son 40 yılın pratiği, bir dili konuşmanın değil, tersine yasaklamanın,Kürtleri ortak vatan duygusundan uzaklaştırdığını ortaya koyuyor.
En iyisini HDP'li Meral Danış Beştaş yaptı; İstiklal'de engellenen "Yar Meleke" şarkısını Meclis'te basın toplantısında söyledi. Ülke de bölünmedi.
Kim bilir belki de yıllardır yasaklanan dilin, kışkırtılan nefretin ve bitmeyen tahammülsüzlüğün çaresi, iki dilde, hep bir ağızdan barış türküleri söylemektir.belki o'zaman herşey güzel olacak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder