Bize neler Oluyor

                  

Nereye baksam bir olay, kafamı çevirmeye korkar oldum
Dişe diş göze göz hale geldik. Herkesi rakip gördük.
Aile yapısı ve kavramı darmadağın oldu. Aile içi ilişkiler zedelendi.

Para için babalar, iki üç bilezik için analar öldürüldü.
İnsanın en önemli organı beyni değil silikonları oldu. Dişi olan fındık kırdı.
Evine bakamayan insanlar metres tuttular kendilerine. Kardeş kardeşi çekemez
oldu.

Uyuşturucu ilkokullara indi. Para parayı çekti mıknatıs gibi.
Dernekler gruplar kurdu insanlar birbirlerini desteklemek adına. Sonra bu gruba dâhil olmayanları yok etmeye çalıştılar.

Bir sistemden beslenenler, sistemden olmamak adına masumlara kıydılar.Çok canlar yakıldı.
İnsanlara fayda sağlamak adına kurulmuş dernekler kendilerine fayda sağladılar.

Depremde enkaz altında kalmış insanlar hatta lösemili çocuklar istismar edildi
para toplamak için.
Hiddet, şiddet toplumu olduk Kadını erkeği ezildi Para için erkekler kadın,
kadınlar erkek oldu.

Silahla tahsilat yapar olduk. Mahkemede yalancı şahit olduk. Sahte peygamber müritleri
olduk.

Derdimizin hastalığımızın dermanını hacı hoca da arar olduk
Demokrasiyi bile beceremez hale düştük. Konuşan susturuldu,
yazanlar öldürüldü.
Hakkımızı arayamaz, ilacımızı alamaz olduk. Emekli, maaşı ile ölüme terk edildi.

Ve YENİ ÖĞRETİLER GELİŞTİ .....

İnsanın insana desteği değil, insanın kendini diğer insanlardan nasıl
koruyacağı öğretildi insana..
Şimdi herkes aynı tavırla dolanıyor ortalarda, benzer Eğitimlerden geçmiş, aynı

öğretileri almış insanlar birbirleri ile insanlık oyunu oynuyorlar.
Ağlamamayı nasıl başaracağımızı, yıkılmadan ayakta nasıl
kalabileceğimizi, canımız yanmasın diye başkalarının canını nasıl
acıtabileceğimizi öğreten eğitimler

hatta ilaçlar almaya başladık.Cebimizde hapla dolaşır olduk.
Mutsuz çocuklar, mutsuz gençler, mutsuz erişkinler, mutsuz yaşlılar oldukErken ağardı saçlar, erken yaşlandık. Baskı ve şiddet Sevgi’ye
bulaştı.



Duygularını paylaşamayan, paylaşmayan, aktaramayan, başkalarının
duygularını paylaşmak dahi istemeyen insanlar sardı ortalığı.
Yolumuza devam etmek için yıktık geçtik ortalığı, yıkılmamak için yıktık.
Düşeni gördüğümüzde zaman kaybetmemek için kaldırmadık yerden,
üstünden atladık geçtik.

Hep çok acelemiz vardı. Hayatı yarışa döndürdük.
Hızımız kesilmesin, hedefe önce biz varalım diye dostlarımızı bile yok ettik.
Yüreği acılı insanlar bıraktık bir yerlerde.

Trafik kazası gördük, telaşımız vardı, hızla uzaklaştık olay yerinden.
Başımız belaya girmesin diye yaralılara yardım etmedik.
Tepkisiz kalmayı tarafsız olmayı meziyet saydık.

Hep toplantılarda çok meşgul insanlar olduk.
Telefonları duymaz, duyup da açmaz, görüp de geri dönmez olduk.
Hayatı satranç oyununa döndürdük. ÖNCE HAMLENİ GÖRELİM.

Küstahlığın, terbiyesizliğin, kalleşliğin, saygısızlığın adı akıllık,
Dürüstlüğün, paylaşmanın, yardım severliğin vefanın adı enayilik oldu. Kırdık
insanları.

Geri adım atmamak ve gururumuz adına bir gönül almayı bile beceremedik.
Dinlemeden - anlamadan-yargılamadan infazlar yaptık.
Yüzümüzde maskeler, dudaklarımızda eğreti tebessümlerle dolaştık.

Gözyaşlarımızı içimize akıttık. Güçlü olduk para sahibi olduk. Evlerimiz
arabalarımız oldu.

AMA MUTLU OLAMADIK.