YALNIZ DEĞİL MİYİZ?

Bazen sessizlik olur birden, kaplar içini bir sukut, sonu olmayan bir sukut. Ve ardından dalarsın uzaklara, yüreğinin içinde bir burukluk vardır. İçindeki çocuğu incitmiştir birileri.

Yaşadıklarım ne zor diye düşünürsün o an. Canın yanar, için sızlar, kanın donmuştur sanki. Bir karanlık bir sessizlik kaplar içini, büyük bir parça kopuverir kalbinden, sızlar sızlar kalbin durmadan. Parçalar dağılmıştır artık masanın dört bir yanına ve oturduğun sandalyesin ayaklarına.

Sense hala düşünürsün o an. Baş edebilecek miyim? Bu yalnızlıkla diye. Bazen yalnızlık güzel şey aslında, kalmak kendi kendine düşünmek doya doya geçen yıllarını, dününü bugününü derin derin. Sabah vardır birde, bir saat sonra olacak sabah. Sen kurtulacaksın bu yalnızlıktan, yeni güne "Merhaba!" diyecek, yeniden doğacaksın belki. Mutlu olacaksın ya da…

Aslında hepimiz yalnız değil miydik? Bu hayatta. Belki kimine göre bir saatlikti, belki de bir gün ama bana göre sonsuzdu yalnızlık. Doğumdan mezara kadar uzanan, belki çok uzun, kimine göre de çok kısa bir yalnızlık. Ömür dediğimiz törpü, bazılarını çok kısa, bazılarına çok uzun törpüler. Kimi o kadar hızlı yaşar ki hayatını, bir bakarsın yetişmiştir menziline. Kimileri de o kadar yavaş yaşar ki, dolsa sürem diye bakar saatine.

Bu arada etrafımızdaki insanlar da sürekli değişmez mi? Misafirlikleri bitince ya da rollerini tamamlayınca çekip gitmezler mi hayatımızdan sessizce?

Annen vardır daha gözünü açınca, baban da arkasında. Görevini iyi bilir ve tamamlarlar. Kardeşlerin de öyle, zamanı gelince hepsi dağılır bir tarafa. Evlenirsin bir gün mutlu olursun belki ama o da bir gün gelir bırakır gider seni ama mecburi ama keyfi. Çocukların vardır ümitle baktığın. Beni bırakmaz dediğin ama bir gün onların da vakti gelecektir. Onlar da iş evlilik derken düşerler hayatının peşine. Suçlu değiller ama düzen böyle. Çarkın dişlileri acımasızdır çünkü.

Misafirler dağılmıştır etrafımızdan birer birer. Herkes rollerini tamamlamıştır. Tiyatro oyunundan başka bir şey değildir, bu yaşananlar.

Ölüm vardır en sonunda başarı ile oynanması gereken, kimini yalnız karşılayan bir köşede, kimini de yatakta birçok insanın arasında. Aslında oradakiler de misafirdir, sadece görevlerini yerine getirmek için oradadırlar o kadar. Onlar da rollerini oynar, senin gibi.